Παιδικά σκεπάσματα
Αίσθηση σπιτιού

• Text zum Nachlesen

  Τα παιδικά σκεπάσματα για τον εαυτό τους

  Είμαστε μια μαξιλαροθήκη και μια παπλωματοθήκη για παιδιά. Στο σπίτι υπάρχει κι ένα άλλο ζευγάρι στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας.

  «Στο σπίτι». Είναι καλό που μπορείς να το πεις επιτέλους τώρα. Πρέπει να ξέρετε, σαν σκεπάσματα που είμαστε και για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπηρετούσαμε κάθε βράδυ δύο παιδιά που έμειναν χωρίς σπίτι. Πάντοτε εμείς και τα παιδιά.

  Εκείνος ήταν έξι και εκείνη δύο. Αυτοί οι δύο και οι γονείς τους έπρεπε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Και εμάς, μας πήραν μαζί τους - δεν ήταν πολύ καιρό πριν. Το 2017, πήγαμε από την Τουρκία μέσα από πολλά διαφορετικά μέρη στο Siegen. Δεν ξέρουμε πόσοι ήταν. Αλλά κάθε φορά υπήρχε ένα νέο και διαφορετικό μέρος για ύπνο.

  Εμείς, τα δύο σετ σκεπασμάτων, ήμασταν πάντα εκεί. Ήμασταν εκεί σε όλη τη διαδρομή. Και καταλάβαμε γιατί: έπρεπε τουλάχιστον στα παιδιά να δώσουμε μια μικρή αίσθηση «σπιτιού». Τουλάχιστον τη νύχτα θα πρέπει να μπορούν να κρυφτούν σε κάτι οικείο. Και αυτό τελικά μας έφερε πιο κοντά στον άλλο, από όσο ποτέ φανταζόμασταν.

  Zusatzinfos

  Οι γονείς των παιδιών που έφεραν αυτά τα σκεπάσματα από την Τουρκία, μέσω Μακεδονίας, στη Γερμανία διώχθηκαν πολιτικά και αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 - τμήματα του τουρκικού στρατού είχαν προσπαθήσει να ανατρέψουν την τουρκική κυβέρνηση. Ακόμη και μετά την άφιξή τους στη Γερμανία, στεγάστηκαν σε τρεις διαφορετικούς καταυλισμούς προσφύγων για περισσότερο από έξι μήνες: στο Gießen, στο Donauwörth και στο Neu-Ulm.

  Το «Προσκύνημα των Μάγων» στα παιδικά σκεπάσματα

  Είμαι μια ελαιογραφία ενός άγνωστου ζωγράφου, αλλά παρουσιάζω μια πολύ γνωστή σκηνή από τη Βίβλο. Όποιος κοιτάζει το παιδί και όλα όσα συμβαίνουν εξαιτίας του, μπορεί να σκέφτεί και τον ενήλικο Ιησού Χριστό. Εδώ, όμως, είναι ακόμα παιδί, εξίσου εξαρτημένο από τη φροντίδα των γονιών του, σαν όλα τα υπόλοιπα.

  Και οι γονείς του ασχολούνταν επίσης αποκλειστικά με το να βρουν ένα μέρος για να περάσουν τη νύχτα και να βεβαιωθούν ότι το παιδί αισθανόταν προστατευμένο. Ούτε αυτοί ήταν στο σπίτι τους, όμως ένοιωσαν την ανάγκη να βρουν ένα υποκατάστατο, τουλάχιστον για τη νύχτα. Ο στάβλος που βρήκαν, όμως, δεν ήταν αρκετός. Κάτι άλλο χρειαζόταν, κάτι να περικλείει το παιδί, μια μικρή γωνιά στον κόσμο που ανήκει μόνο σε αυτό. Και αυτή ήταν η φάτνη.

  Καταλαβαίνω, λοιπόν, πολύ καλά πόσο σημαντικοί ήσασταν. Κι εσείς φροντίσατε για τη δική σας μικρή γωνιά. Ήταν πολύ καλό που βρεθήκατε σε αυτό το μέρος.

  Έχετε κι εσείς πράγματα που σας δίνουν ασφάλεια και αίσθηση σπιτιού; Ακόμα και σε πιο δύσκολες καταστάσεις;