Προβολέας ταινιών
Πώς οι ταινίες δημιουργούν κοινότητα

• Text zum Nachlesen

  Ο προβολέας ταινιών για τον εαυτό του

  Είμαι ένας προβολέας ταινιών, ένας Bauer P5, για στενή ταινία 16mm. Ήμουν μια πολύτιμη συσκευή στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν ήμουν νέος. Αλλά εξακολουθώ να ζηλεύω τις εξελίξεις που έχω κάνει σήμερα - συμπεριλαμβανομένων των σημερινών τηλεοράσεων. Αν και τότε καταφέραμε κάποια πράγματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, και κάποια πράγματα ίσως ακόμα καλύτερα - τώρα σκέφτομαι πρωτίστως να φέρω τους ανθρώπους κοντά.

  Ακόμα θυμάμαι ακριβώς πώς ήταν όταν το δωμάτιο γέμιζε σιγά σιγά - ήμουν ήδη στη θέση μου, φορτωμένος με το πρώτο ρολό και περίμενα να σβήσουν τα φώτα. Αυτό συνέβαινε στη μέση του Siegen. Όχι σε έναν κινηματογράφο, θα ήμουν πολύ μικρός για αυτό - αλλά στο «Ισπανικό Κέντρο». Έδειξα κυρίως ισπανόφωνες ταινίες εκεί, για άτομα που μιλούσαν ισπανικά ως μητρική γλώσσα. Και συχνά μου επέτρεπαν να παίζω γερμανικές ταινίες, υπήρχαν επίσης μαθήματα γερμανικών, και σύντομα τα ήξερα. Το ένα λεγόταν «Καλημέρα». Και ένα άλλο «Καλή τύχη στη Γερμανία».

  Δεν ξέρω ποιο ήταν καλύτερο: όταν όλοι κάθονταν εκεί σαν μαγεμένοι και εκτός από τον ήχο της ταινίας το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν ο θόρυβος του κυλίνδρου μου... ή όταν τελείωνε ο τελευταίος κύλινδρος και όλοι κοίταζαν ο ένας στον άλλο.

  Σε κάθε περίπτωση, ανήκα σε μια κοινότητα εκεί. Ναι, και συμμετείχα στο να το κάνω κάποιον να νιώθει σαν σε κοινότητα. Νομίζω ότι και ο κόσμος το γνώριζε αυτό - στο κάτω-κάτω, παρόλο που άλλες συσκευές είναι περιζήτητες σήμερα, με κράτησαν εκεί για πολύ καιρό πριν έρθω τελικά εδώ στο μουσείο.

  Zusatzinfos

  Το Ισπανικό Κέντρο ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1960 από τον γενικό εφημέριο της αρχιεπισκοπής και χτίστηκε στον περίβολο της ενορίας του Αγίου Μιχαήλ με δημόσια και εκκλησιαστικά κεφάλαια - για άτομα που είχαν έρθει στο Siegen στο πλαίσιο των συμβάσεων πρόσληψης μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Ισπανίας. Εκτός από την κοινωνική και θρησκευτική υποστήριξη, πραγματοποιήθηκαν επίσης δραστηριότητες αναψυχής, συμπεριλαμβανομένων βραδιών ταινιών ισπανικής γλώσσας και μαθημάτων γερμανικών. Ο προβολέας ταινιών χρησιμοποιείτο τακτικά.

  «Το Siegen μας» στον προβολέα ταινιών

  Είμαι ένα Videoportal. Βρίσκομαι ταυτόχρονα παντού και πουθενά - είμαι απλά εκεί όπου είμαι προσβάσιμος, μέσω του Διαδικτύου. Από αυτή την άποψη λοιπόν, αγαπητέ προβολέα, είμαι πολύ διαφορετικός από σένα. Θα ήθελα επίσης πραγματικά να μάθω πώς είναι να είσαι τόσο βαρύς και μεταλλικός και πάνω απ' όλα να είσαι πραγματικά σωματικά παρών εκεί που είναι οι άνθρωποι...

  Αλλά εμείς οι δυο έχουμε και κάτι κοινό: δίνουμε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν ταινίες, ίσως όχι του ίδιου είδους, αλλά τέλος πάντων. Είμαι μια συλλογή βίντεο και κυρίως συνεντεύξεων, από ανθρώπους του Siegen που μιλούν για το Siegen. Και όποιος θέλει μπορεί να ρίξει μια ματιά, να ακούσει και να λάβει μέρος, βασικά ανεξάρτητα από το πότε και το πού. Έτσι, ακόμα κι αν οι άνθρωποι δεν είναι όλοι στο ίδιο δωμάτιο την ίδια στιγμή, όπως τότε μαζί σου, κάνουν κάτι κοινό μέσω εμού: Κοιτάζουν την περιοχή και την πόλη μαζί και ίσως επίσης βιώνουν τον εαυτό τους ως μέρος αυτού.

  Το γεγονός ότι η ματιά σας τότε έπεφτε περισσότερο στην Ισπανία ή σε άλλες ισπανόφωνες χώρες οφειλόταν φυσικά στο γεγονός ότι οι περισσότεροι υπέθεσαν ότι βρίσκονταν στο Siegen μόνο για μικρό χρονικό διάστημα. Και για πολλούς από αυτούς αυτό ήταν και η πραγματικότητα. Αλλά και πολλοί έμειναν εδώ. Παρεμπιπτόντως και ο άνθρωπος, που με τη βοήθεια σου, Αλφόνσο, έκανε τότε μαθήματα γερμανικών, τον ξέρω και από τα βίντεο μου.

  Γνωρίζετε πώς οι ταινίες δημιουργούν συναισθήματα κοινότητας;
  Ή αν μάλιστα δημιουργούν ταυτότητα;