Ένα βιβλίο εργασιών
Γλώσσα και ταυτότητα

• Text zum Nachlesen

  Το βιβλίο εργασιών για τον εαυτό του

  Είμαι ένα βιβλίο εργασιών. Για την πρώτη τάξη του δημοτικού – και το μάθημά μου είναι τα Αρμένικα. Πολλά παιδιά στην Αρμενία έχουν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν μαζί μου. Ενθουσιάστηκα πολύ περισσότερο όταν μια μέρα με τύλιξαν και με έστειλαν στη Γερμανία. Όχι μόνο λόγω της γλώσσας - οι άνθρωποι δεν γράφουν καν με τα γράμματά μου.

  Ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο όταν με ξετύλιξαν – δεν ήταν κάποιο παιδί του δημοτικού, αλλά μια έφηβη. Για μια στιγμή νόμιζα ότι με είχαν παραδώσει σε λάθος διεύθυνση, αλλά μετά ανακάλυψα ότι αυτή μιλούσε ήδη αρμένικα . Και προπαντός: Στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι αργά για να μάθεις κάτι νέο. Ήταν απλώς ασυνήθιστο για μένα.

  Διάβαζε λοιπόν μαζί μου - και όχι σαν παιδί του δημοτικού, αλλά, πώς να το θέσω, σαν κάποια που ενδιαφέρεται για κάτι άλλο , πολύ συνειδητά, σαν να κέρδιζε κάτι άλλο από την απλή γνώση της γραφής. Δεν χρειαζόταν καθόλου αυτό το γράψιμο. Διάβασε εμένα και σύντομα διάβασε και βιβλία αρμενικής ποίησης, και για εξάσκηση αντέγραφε επίσης ποιήματα - ναι, και μόνο το γεγονός ότι ήμουν ακουμπισμένος στο κομοδίνο της, φαινόταν να κάνει τη διαφορά.

  Σήμερα έχω καταλάβει κάποια πράγματα. Ένιωθε Γερμανίδα και Αρμένια. Και όσο δεν κατείχε την αρμενική γλώσσα και τη γραφή της, κάτι της έλειπε. Έχει μεγαλώσει τώρα, αλλά όταν δεν εκτίθεμαι σε ένα μουσείο, εξακολουθώ να είμαι ακουμπισμένος στο κομοδίνο της - και ακόμα με ανοίγουν κατά καιρούς.

  Zusatzinfos

  Οι γονείς της 21χρονης πλέον ιδιοκτήτριας αυτού του βιβλίου εργασιών προέρχονται από την Αρμενία και μετακόμισαν πρώτα στο Μπίλεφελντ και μετά στο Siegen-Wittgenstein τη δεκαετία του 1990 για επαγγελματικούς λόγους - ο πατέρας της είναι φυσικός λέιζερ. Αυτή γεννήθηκε στη Γερμανία, μεγάλωσε μιλώντας και τις δύο γλώσσες και δεν ένιωσε ποτέ μόνο Γερμανίδα και ποτέ μόνο Αρμένια. Το αργότερο στην εφηβική της ηλικία, όταν πλησίαζε το πρώτο της ταξίδι για να επισκεφθεί συγγενείς της στην Αρμενία, ήθελε να μάθει να γράφει - και της έστειλαν αυτό το βιβλιαράκι.

  Η αφίσα «Siegerland Words» για το βιβλίο εργασιών

  Είμαι μία αφίσα. Στην πραγματικότητα, προσφέρω μόνο μια πολύχρωμη επιλογή δειγμάτων λεξιλογίου από μια διάλεκτο της περιοχής του Mosel της Φραγκονίας, αλλά συχνά κάνω τους ανθρώπους να γελούν. Βέβαια δεν γελάνε κι όλοι. Κάποιοι απλώς φαίνονται πολύ στωικοί, άλλοι με μελετούν με ανυπομονησία, κάποιους δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα -εξαρτάται από το ποιος με κοιτάζει- και, θα έλεγα, με τι «ταυτίζεται» το άτομο.

  Μπορώ πολύ καλά να φανταστώ πόσο ενθουσιασμένη ήταν η κοπέλα όταν ήρθες με το ταχυδρομείο! Γιατί ήσουν ένα είδος κλειδιού. Μόνο με τη βοήθειά σου μπόρεσε κάποια στιγμή να νιώσει «εντελώς» - όχι μόνο «εντελώς Γερμανίδα», αλλά και «εντελώς Αρμένια». Απλώς είχε την αίσθηση ότι το να μιλάει αρμένικα δεν θα ήταν αρκετό. Γι’ αυτό ήταν απαραίτητα και η ανάγνωση, η γραφή, το αλφάβητο.

  Σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστώ. Μου έδειξες ότι μπορώ να κάνω κάτι πολύ παρόμοιο με σένα, παρόλο που είμαι απλώς μια αφίσα – δεν είμαι στο επίπεδό σου, μπορεί στ’ αλήθεια κάποιος να μάθει κάτι μαζί σου. Αλλά οι δυο μας μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους όχι μόνο να βρουν τα λόγια τους, αλλά και να βρουν πραγματικά ο ένας τον άλλον, αν όχι να βρουν τον εαυτό τους.

  Τι συμβαίνει με εσάς – εντοπίζετε κι εσείς τον εαυτό σας όταν ακούτε συγκεκριμένες γλώσσες ή διαλέκτους; Ή διαβάζετε; Ή γράφετε μόνοι σας; Ή μιλάτε;